Wat docht in berch oars as inkeld stean dêr't er stiet, wachtsjend op it momint dat de wrâld fergiet? Wilens beklimt de mins syn pyk, sjeest oer syn wite flanken nei it dal, fleant der heech oer hinne, feecht der mei in rappe wein yn'e fierte op grutte ôfstân by del, of ferwûndert him yn in loaie stoel oer it sicht op de demoanyske macht dy't de âlde slieper djip ûnder de ierde al mear as tsientûzen jier yn him hat. Wat docht dat mei in berch dy't wachtet oant er wekker wurdt? Grif net folle. Syn tiid is net ús tiid. Wat kin him de minsken skele. Hy docht wat er docht, wachtsjend yn de ivichheid. Wilens draait en draait de wrâld syn rûntsjes om de sinne. It docht dy wat mankelyk tinken, wat is myn tiid noch wurdich, wêr giet it hinne?
