Le Silence
Yn de taal fan de stilte
kinst neitinke oer de sin fan it nuodlike bestean
mei in hân ûnder it kin.
Of kinst yn kontraposto
stilswijend en berêstend
de skiedkundige sprieding
fan de iuwen oereagje.
Kinst likegoed ek blyn
en mûledea fêstbûn
de tiid yn it tsjuster slite,
om revolúsjes, oarloggen
en pandemyen te ferjitten.
Dochs altiten klinkt de taal
fan de stilte as it libben
mei wurden fan ferbylding
en dreamen dyts’t dy
noch yn’t sin bringe kinst.
Dat is de swijende stilte
fan de ûnskuldige skientme
yn brûns, moarmer en stien.
