rock & roll


Jûchhei, it is safier! Lang om let waaie
de bûthúsdoarren iepen. Bolbjirken
stowe bûnte balters yn ’e bûtenloft.
En op it gers fan it grutte greidteater
spatte de kij mâltjirgjend út ’e bocht.

De toan is set! It golle maitiidsliet klinkt
lykas hiphoprap yn in Idolsshow mei fette
rock en roll. De x-faktor fan it feeballet
lûkt minsken by de rûs, supersljocht nei
it spektakel fan de populêre frijheidsdûns.

Al is it nuver spul fansels, dat jong en âld
efter it stikeltried him as in keppelbist
mar amper yn ’e stringen skikt, wylst it fee
dêr’t se foar komme har wyld en gysten
foar dat frjemde apefolk te pletter skrikt.

Mar och, in ko is mar in ko. En ek de pink,
it rier of hokkeling hat net folle benul fan
it tipelsinnige gedoch fan al dy deitoeristen.
De bisten wolle inkeld graach it lân yn om te
swingen en dat sjocht de bolle ek wol sitten.

Nee, it is net ferkeard en jou de kij wat romte,
dat smyt foar elk in protte wille op. Boppedat
kin men der ek noch wat fan leare. Want wat
oars yn ’e skimer fan ’e stâl ferburgen bliuwt,
komt bûtendoar yn folle gloarje foar it ljocht.

‘Wat is dat no?’ wiist in jonkje nei it skodzjen
ûnder in kowesturt. ‘Dêr komt de molke wei’,
laket syn heit. It baaske rekket fuort optein
oer de grouwe boarne fan it wite focht, grif
dat er dêrom happich seit: ‘Ik wol ek sa'n ko!’