Beweging is feroarje fan plak yn
de tiid. It gean om it gean en om ergens oan te kommen: dat beweecht ús wêzen.
De ierde draait, de sinne baarnt en it hielal waakst einleas yn de romte. It
bewegen om it bewegen. As in motor dy't altiten rint en de tiid bringt dêr't wy
nea komme. Wêrt it hinnegiet witte we net. Dat is it keunstje fan de ivichheid.
Dêr kinst fan alles fan tinke en noch mear fan sizze, mar de tiden feroarje,
dat feroaret net. Dêr is ek al genôch
oer skreaun. Wurden binne gjin iepenbiering. Der is gewoan neat tsjin yn te
bringen. It is de tiid sels dy't it him docht. En it minskdom? Dat stiet ek net
stil. Altiten yn beweging. Oarloch en frede. Revolusjes en rampen.
Folksferhûzings en al of net demokratyske ferkiezingen, om mar ris wat te
neamen. Wêrom? Dat soest wol ris witte wolle. Wa' t it by de ein hat hoege we
ús net ôf te freegjen, mar wol 'wat'. Wat
is it, dat de gong der yn hâldt. Wat beweecht de beweging? Wat foar motor driuwt
dy mâle krachten. En as der dan gjin rem op sit, wêr sit yn 'e frede dan it
stjoer?
