Lês
Ferhalen oan 'e muorre, omtinken foar it moed,
drift troch it each fan toptalinten en besieling
troffen yn in wink. Gjin fabrykswurk of in oar
troffen yn in wink. Gjin fabrykswurk of in oar
kommersjeel produkt, mar de sensaasje fan
it ûnderbewuste fielen yn de byldtaal fan in
tiid.
Sjoch
Beweging oan 'e muorre, feest yn primêre styl
mei de toan fan stille wurden fergarre yn in
list.
Ferside skriuwersbylden: net libben beskreaun
en drukt as boek, mar alsidich kleur jûn mei
in
kwast op in doek, ûnder in laach fan ivich fernis.
Hark
Stimmen oan 'e muorre, leven yn in sletten
kast,
it lûd fan toverwurden bewarre ûnder in
knop.
Ferjitten dichtersbylden: net hakke yn moarmer
of getten yn brûns, mar klonken yn blinkend
stiel
en tiidleas ankere oan in bakstiennen
fûnemint.
de reis
De reis nimt romte,
net minder tiid.
De reis is oeral
in striid yn beweging
dêrst bist of wiest,
dêrst wêze wolst
of noch hinnegiest.
Frijheid of flecht,
ek sûnder bestimming
is de reis oerlibje
yn in nije diminsje.
machtich
It wie gelokkich wer ris knap waar, dat ik gong even in slach om. Licht op 'e doele rekke ik fersile yn it doarp hjir deun by. Doarpen ha wat fertrouds, dat bliuwt lûken. Ast troch de buorren fytst wurdst geregeld groete. Dat jout dy it gefoel datst de ynwenners al jierren kenst. It seit him fansels dat ik der faker kom. It is in tierich plak. Se ha noch in waarme bakker en de supermerk mei in sliterij hat oanrin genôch. Yn 'e winkel praat it personiel Frysk en oars ferstean se dy wol. Kom dêr yn de healwoeksen stêd, dêr't iksels wenje, mar ris om.
It wie healwei de sneontemoarn en drokker as oars. Hjir in dêr rûnen lâns de dyk keppeltsjes minsken. Ald en jong. Ik tocht it sil wol fan dat folk wêze, dat driuwend dwaande is mei it útsuteljen fan it wiere wurd. Se wienen grif net lykas my op 'e doele. Mar o deale, ik fersinde my. Dizze warbere minsken rûnen achter in kroade. In swiere kroade, grôtfol boeken. Doe wist ik it wol. Folk mei in oare opdracht. Sutelers. Dy kamen eartiids trou alle jierren ien kear del. Ik ha sels oait nochris meidien. Moai mei-inoar fuort, strjitte yn - strjitte út, fan doar nei doar. Allegear beflein fan itselde: de leafde foar it boek yn de Fryske taal. Dizze minsken dienen it hjir dus foar deselde goede saak: it Fryske wurd dat ferspraat wurde moat. Moai dat der noch guon binne dy't der yn leauwe, tocht ik.
Twa jongkeardels rûnen, swier boekkroadzjend, demonstratyf midden op 'e dyk. Gelokkich kin dat yn in doarp wat lije. Ik wist dat se in pear persint fan de opbringst yn de kas fan de pleatslike ferieningen stoarte mochten. Wa gunt in doarp dat net? Stadich helle ik de mannen yn. Se wienen drok yn petear. Fol fan de Fryske literatuer wie myn earste gedachte. Op´e nij hie ik it goed mis. It gong oer it kampioenskip balskoppen. En slim fernuvere hearde ik oan de tongfal dat net ien fan de beiden de Fryske taal machtich wie.
Twa jongkeardels rûnen, swier boekkroadzjend, demonstratyf midden op 'e dyk. Gelokkich kin dat yn in doarp wat lije. Ik wist dat se in pear persint fan de opbringst yn de kas fan de pleatslike ferieningen stoarte mochten. Wa gunt in doarp dat net? Stadich helle ik de mannen yn. Se wienen drok yn petear. Fol fan de Fryske literatuer wie myn earste gedachte. Op´e nij hie ik it goed mis. It gong oer it kampioenskip balskoppen. En slim fernuvere hearde ik oan de tongfal dat net ien fan de beiden de Fryske taal machtich wie.
finzen
troch it reislân yn´e holle
wurdst in weareld gewaar,
ast sûnder plan of kaart
yn it skaadryk fan de taal
dyn eigen rjochting bepaalst.
Oeral
dêrst wêze wolst kinst komme en
wylst grinsleas finzen yn´t tinken
alle ôfstannen bedimmest, nimst
geberchten op kraanfûgelwjukken,
lyk ast de see hoasfuotlings berinst.
Djip
yn dat wûnderlân ûnder de plasse
giest in âldbewende wrâld temjitte
en fynst ferhalen binnen hânberik,
omdat it paad fan de fingerseinen
it spoar yn 'e holle nea bjuster is.
it skip
Ik dream soms oer jinter,
by´t wekker wurden tink ik
dan, dat ik der noch bin,
yn dyselde lege keamer
dêr't gjin deiljocht is en
it bêd sa dronken as in skip.
It binne de roppige protters
ûnder de pannen, krekt út it aai
en de toarteldowen yn 'e goate
dy't my fertelle dat ik my fersin.
de fraach
Bist bliid datst wer thús bist? Dat wie in
fraach, dy't ik by oankomst werom op myn digitale buordsje krige. Thús, it plak dat in fêst
adres is, it part fan de identiteit dy'tst by it ynstjekken yn it hotel as in net
te ferfrjemdzjen paspoartnûmer ynfolle moast. De basis fan dyn legale status.
It is moai datst sa'n plak hast. It fertroude dak boppe de holle. It bêd en it
kessen as garânsje foar in noflike nacht. It stee dêr'tst nei alle gedachten in
bining mei fiele moatst.
It weromkommen is in wichtich part fan de
reis. De ein makket de tocht folslein. Dan kin de balâns opmakke wurde en de
ferhalen ferteld. Der kin fêststeld wurde of it al of net de muoite wurdich
west hat. Dat de ûnderfining bepalend is
foar it antwurd op de fraach sil
dúdlik wêze. Al of net bliid om werom te wêzen dus, it falt net ta om dat yn in
pear wurden del te setten, benammen omst altiten wer gau yn 'e rekken hast dat
der neat feroare is. Alles bliuwt altiten mar by it âlde. It lânskip, dat der ljocht fan de sinne sa
gewoan hinne leit, mei kij yn de bûnte greide fol hynsteblommen ûnder in
laaiblauwe loft en lichtgewicht wolken. Mei yn' e rook fan de earste sneed
gers, in wikel wjukjend oan in line sykjend nei in mûzemieltsje. Mei de fyts dy't by it koalsied del oer it asfalt
sûzet. Mei de noch koarte jûnen en de nachten sa stil dat it klinkt as in
swijend koar. 
Abonneren op:
Posts (Atom)