Sa't er dêr stiet, yn it healtsjuster mei
in opljochtsjend each, dêr't ik eartiids thús boppe yn de appelbeam de winken
fan telle koe, wylst ik tocht dat it fjoer yn dat lân oer de see echt baarnde
en my wonk: kom ris del!
Sa't er dêr waaks wachtet, steech yn ferset
tsjin de nacht, sa wiist er my as fytser no it paad, mei't ik my deljaan kin yn
de lijte fan de dunen, dêr't de stilte oanboazet, wylst it himelfjoer beliis
jout yn de see.
