byld



Wjuklam

It byld dat hingjen bliuwt:
it wankele moarmerwyt
mei splinters fan noed
yn spoeksjogge eagen.

Dat bange byld, dat as in
Venus fan Milo gjin kant
noch wâl mear op kin en
op ’e lêste skonken stiet.

Wjuklam is de metafoar
fan wat machteleazens
yn it libben ferbyldet.

De loft wurdt noait wer
de te befleanen romte.
Dat bliuwt dy altiten by.