gong alles goed nei,
de eagen krigen har gerak
oer guon nije, meast âlde
alderhande rêgen
fan tinne, tsjokke of midsmjitte
bondels, boeken en geskriften.
Ik rûkte, besnúfde alles,
gong oeral sekuer by del,
de noas as in warbere bij
mei in âldermans bril
deun op de longerige lucht
fan it spraakmeitsjende lêsbehang.
Ik fûn, befielde rûnom
begien en tefreden
it kaft, de siden,
de letters en de rigels:
de sinnen fan de gedichten
fan de deade dichter
en doe bin ik der by sitten gong.
