oeral

POMONIA

Ald, âlder, âldfaarslân,

fan in motyf yn 'e holle

as broazele skets út 'e hân

mei inket en houtskoal

in tiidsbyld fan in ferline.

Wiid, winich, stienâld lân,

as karakterbyld mei pinsiel

in ferwosken, rûch portret

fan fergetten klankkleuren

yn it spektrum fan it heden.

Ierdeskier, grien skimerlân

as eachweiding fan eartiids,

en plein air yn it strykljocht

fan hjoed de dei noch altiten

it brânpunt fan de realiteit.

rinners

De ynrinners út Invercargil binne 

trochrinners wurden yn Stromness,

mei stappen dy't gjin bergen ferset ha, 

mar wol airmiles troch de loft.

Fan it Sûdereilân ûnder de wrâld wei, 

bleaunen se yn it noarden op Orkadië 

stykjen, om yn it spoar fan oerrinners 

in nij dwylpaad troch de tiid te sykjen.  

Sa hast ek omrinners, hurdrinners  

en dearinners, krekt as skoskerinners 

by’t winter tink ik dan, wylst ik yn

myn eigen tempo stadich fierder gean.

loften

'Ik ha hjoed nei in eksposysje west.'

'Hoe soe't ek oars!'

'Ja, it moast wer even wêze.'

'Moderne keunst, tink?'

'Skyscapes, fan Trina Dohan'

'Noch noait fan heard.'

'Ik ek net.'

'Ik bedoel dat ik noch noait fan skyscapes heard ha.'

'Dat binne lânskippen fan de loft.'

'Wolken dus.'

'Ja, en loften, yn dit gefal Skotske loften en wolken boppe lân en see.'

'Aha, dus ek seascapes.'

'Presiis, en it produkt fan in artistike mindscape.'

'Moaie wurden, spitich datst se net goed oersette kinst'.

'Soe 'loftskepping' net kinne en 'seeskepping' foar seascape?'

'Hm… klinkt net ûnaardich.'

'Ik hie se trouwens hast mist.'

'Nee toch?'

'Ik naam de ferkearde doar yn it gebou dêr't de útstalling wie.'

'Hoe koest no sa?'

'Ik foalge de pylk en dy wiisde my de trep op nei boppe.'

'Dat liket my logysk.'

'Dat tocht ik ek, mar ik belâne yn in keamer, mei oan de muorre ien grutte lege list.'

'Lucht en leechte! De ferbylding fan it begjin fan de skepping, dat is pas keunst.'

'Omdat der in rút wiidiepen stie tocht ik hiel even dat der miskien wol ynbrutsen wie, mar…'

'Mar?'

'Doe stapte der in frou nei binnen, rjocht op my ta. Wat ik dêr die? It wie private area. Ik knikte nei de lege list. Ik kom foar de eksposysje, sei ik. Dat wie de oare kant op, die bliken. Ik moast mei har meikomme. Trep wer ôf, bûten by de yngong wiisde se my súntsjes op it boerd. Around the corner! It stie der goed op.'

'Dan stiest do der ek moai op!'

'Se koe der wol om laitsje. Trina, stelde se har oan my foar.'

'De skilderes!'

'Yn heechst eigen persoan brocht se my nei har atelier en gallery.'

'Dat trof!'

'It koe net better. Se fertelde mei in soart nocht oer har wurk, dat my wol wat oan Turner tinken die.'

'Hast dat ek sein?'

'Ja, foarsichtich, want keunstners ha gau in kniest ego. Mar se fûn it in komplimint.'

'No, moai, hast dyn porsje keunst wol wer hân, tink?'

'Sêd en têd en doe moast ik noadich nei it hûske. Dat wie gjin probleem. Trina wiisde nei de gong. 'On your right, around the corner', sei se.