Ergens hinne
‘Ik sil fuort,
wêrhinne
dat wit ik net.’
Hy wie fan betinken
dat de bestimming
der net ta docht.
‘Ik sjoch it wol’,
sei er betochtsum,
‘der sit my
neat yn de wei.
Ik ha de romte
oer it paad
fan de totaliteit.’
Te plak
Dan komt er
ergens oan
dêr ’t er gjinien ken.
De tas oan ‘e kant,
de jas oer de stoel
njonken it opmakke bêd.
In finster mei útsicht
oer in frjemde stêd
en wekkerwurde
sûnder hinder.
It is net minder
as it útpakken
fan in geskink.
Werom
Al is miskien de mins
de maat fan alle dingen,
in reis nimt grif
de mins de maat.
Alle stappen
spoare troch de tiid
nei it ûnbekende.
Sels de weromreis
bringt him fierder
fan hûs as er tinkt,
omdat it gjin lêste
bestimming is.
