Frede
Wjerlûdich guozzepetear
dûnse oer in flueske snie
en nuet bûgden de beripe
reiden harren fine fearren.
It legelânwetter lei iisklear
yn ’e omkriten fan Smelle Ie,
dat yn in dizige wintersfear
oan ivige frede tinken die.
Ynienen klonk der earne
in tongerjende klap, reagers
spatten as stienslach fuort.
It greidlân kaam yn ’e mist
as in roukleed yn beweging;
ien goes bleau deastil lizzen.
December
Resounding geese talk
danced over a web of snow
where the frosted reed bowed
their fine feathers low.
The water shone as ice
in the misty peatland nearby
and the cold winter sphere
felt like eternal peace.
Mystearje
Wat sjochst noch,
as it ljocht dimmet
en de sykjende eagen
omtaaste moatte
yn de skimerwalen
fan in stilfallende wrâld
om dy hinne.
Wat sjochst noch,
as de kleuren ferinne
en har glâns en gloarje
stadichoan ferlize
om wei te wurden
yn de oanboazjende dize
fan in grauwe floed.
Wat sjochst noch,
ast gjin wurden mear
waarnimme kinst
dy’t de wierheid
ûnder eagen sjen doare
om te beskriuwen
wat se sjogge.
Sjochst dan in planeet
yn in sieltôgjend universum
beskildere mei ljocht
fan ûnbestimde kleuren
dy’t dimmen dôvje
en net mear sear dogge
oan de eagen?
Stoareagest dan ferbline
en tagelyk berêstend
nei de see fan de nacht
yn in kosmyske leechte
dêr’t brutsen weagen
nergens in fêste wâl
mear fine kinne?
(frij nei H. Marsman)
Kokedei
De Sinflechter
It lûd fan Cornwall
Sliten en skerpe troch bitend wetter
stiet it lân as rûch bekappe byldhoustien,
mei út en troch in hapke strân
ûnderoan de steile kliffen,
te bakken yn de sinne.
Hoe soe it kinne dat dizze wrâld
ferware troch de wyn,
lykwols smûk en grien,
my oan de Wâlden tinken docht?
Op ien ear hear ik noch heal de lette fûgels,
as it ynlânske lûd fan it keltysk besibbe folk
dat de wurden ferbrutsen, fersliten
en ferstjerre litte moast.
Ûnder seil fan it it tintekleed
op de kâlde grûn fan graniten klaai
en yn it tsjuster sûnder keunstljochtstjerren,
hear ik fierderop de weagen rúzjen,
of is it de wyn?
Hoe soe dat klonken ha,
dy taal fan dat âlde folk
freegje ik my ynienen ôf,
dy minskestimmen:
dat bernelûd fan doe?
