mei de boat

The boat I've taken

Well, I made it to the Shetlands

or maybe somewhere thereabouts

and I have to tell you it wasn´t easy,

no, it was more or less a trip to hell.

So I am a little burned, broken and

slightly out of control, wondering

what am I doing on a silly island?

Even though the sun is shining bright.

But still, I made it to the Shetlands,

at least  I think I do, or could I be

mistaken, and am I somewhere else?

djûr

Polityk?

It binne gjin grappen, mar streken as ien

mei de wiisheid yn pacht it better as in

oar mient te witten hoe´t it yninoar sit.

It binne gjin grappen, mar domme streken

as ien út 'e hichte koartsichtich tinkt dat er

in oar fan alles en noch wat wiismeitsje kin.

It binne gjin grappen, mar fine streken as ien

yn 't foar al nergens nei harket  en in oar syn

arguminten as te licht ûnder it flierkleed feit.

It binne gjin grappen, mar gefaarlike streken

as dyselden dy't tinke dat se it foar it sizzen

ha it ferrekke om oaren oan it wurd te litten.

Gelokkich mei elkenien dy't net skriuwt alles

sizze wat er tinkt, it kin neat skele wat er seit.

Mar wat yn 'e frede wol it sizze as ik net mear

skriuwe mei om frij oer myn taal te beskikken?

Sille we it dan noch 'beleve' dat de tiid te 'djûre'

grappen wreekt, sels as de striid al besljochte is?

lydsum lijen

Op lichte reels gûnzje ik mei de faasje fan in sneltrein nei de stêd. Earst heech by it brede wetter del, dan as op lucht oer drokke diken en krúswegen. Op leger nivo feroarje de bûtenwiken yn weagen fan stedske bebouwing mei kreas berape gevelstien. Rap komme rûnom de ikoanen fan âlde en moderne arsjitektuer oer de dakken tichter by. Mar foar we de stânfêstige beakens berikke dûk ik ûnder de grûn. Opslokt yn de pipen fan in like fernimstich as ûnbidich systeem: de spelonken fan in metropoal. Ergens yn dy ûnttsjustere put stap ik út en wurd ik in wrotter. Mei ferdrach baan ik my in paad troch in bline massa. Yn dat leger, dêr't ik as soart oan besibbe bin, mar net ien fan kin, draaie alle mooglike nasjonaliteiten troch in grutte kolk ferskate kanten op. Dat elkenien yn dat kommen en gean it paad wit, ik kin der net by. It giet my lykwols ek hast fansels. Roltrep nei roltrep lit ik my nei de djipste lagen sûgje. Op it leechste punt hapert de floed. Ûnbeweechlik libben stiet yn de wacht. Stoefe blikken sjogge skoftich of sljochtwei ûnferskillich foar har út. In inkeling nimt de situaasje betochtsum yn him op. It besaut my. Krekt út de loft wei plukt bin ik folslein anonym yn in swijende hage skood. Skouder oan skouder. Allegear tûke tinkers, allegear dreamers en dwilige dwazen. Gjinien dy't fan de oar wat wit. Stille wille en lydsum lijen. Dochs fiel ik my net allinnich. We sykhelje deselde droege lucht, harkje nei itselde ratteljende ritme fan oanboazjend lûd. It wachtsjen is op it sinjaal dat ús yn in rige konteners fan oerslach nei oerslach ferfiere sil.

fjûr?

Fjoer yn 'e bek, siedde yn it maaieljocht 

troch de Feniks fan de tiid avant la lettre.