Under it each fan de lêzer
spilet him hiel wat ôf,
ûnder it each fan de skriuwer
is it noait genôch.
It ark
Sjen en besjen. Sawat
alles ha ik sjoen achter de ferheven en trochsichtige fasade fan it nije museum.
Fuort neidat ik út it himelshege portaal troch de earste glêzen poarte stapte, namen
de ferhalen yn de keunstmjittich ferljochte romten my mei. Op´e doele yn it
spoar fan de tiid is in nocht, dan hat in omtoarker gjin lins.
Lykwols, doe´t
ik de bewuste middeis op´e weromreis wie, doe tocht ik ynienen: ferrek, ik ha tusken
al dy pronk en aardige prullen it swurd net sjoen. De grutte houwer fan moreel
formaat, de rêchbonke fan de naasje. Hoe wie it mooglik dat it ûnderstelde
wapen fan in piraat my ûntkaam wie? Dat ik it ferneamde stik ark net sjoen ha
fernuveret my noch, mar dat ik tink dat ik wat mist ha? Amper! Want wêr ha we
it oer? Der wie ommers genôch te sjen. Trep nei trep beklom ik de brede wei nei
nijsgjirrich oanklaaide sealen. Oeral stapte ik troch mei grandeur fertelde histoarjes.
En it útsicht? Heldere finsters joegen in romtelike blik op in dynamysk diorama.
Hast like moai as de ynhâld. Wier, it replik en ûnreplik guod yn it nije kulturele hert
fan de haadstêd mei besjen lije.
Nee, ik ha net
sjoen wêr't it swurd stiet, leit of hinget. It seit my it measte ek net. Wat docht
sa'n ding der eins ta? Is it lykas Excalibur in magysk objekt dat op in dei de skiednis bepale
sil? Of ha we te krijen mei it swurd fan Damocles, de driger fan kwea en ûnheil?
Want dat is fansels yn it ramt fan de taaldelgong wol wer in aardige metafoar. In
flamjend swurd dat ús it paad nei it paradys opkeard lit ik hjir mar bûten
beskôging. Hawar, ornamint of artefact, it sil syn nut wol ha, dat wol ik gjinien
ûntstride. Mar yn tiden fan oerhearsking ha wapens mear betsjutting as in symboalyske
wearde. Dat ark ha ik wol sjoen. Yn itselde museum. Op in ymposante útstalling
fan it echte ferset.
Abonneren op:
Posts (Atom)