Hjoed ha ik
beskamme skriemd.
De sinne wie fûl
en ik hie ferlet fan drinken.
Ik stie yn de stêd,
dêrt it fjoer fan de hel
trije dagen baarnde
en it wetter read wie
fan ferskroeide liken.
Doe wist ik lykwols dat
ik gjin toarst hie,
mar in stik yn de kiel.
Ferjaan en ferjitte
lies ik earne oars
op in skansearre stien.
Ik koe it my net begripe.
