fjoerljocht


Sa't er dêr stiet, yn it healtsjuster mei in opljochtsjend each, dêr't ik eartiids thús boppe yn de appelbeam de winken fan telle koe, wylst ik tocht dat it fjoer yn dat lân oer de see echt baarnde en my wonk: kom ris del!

Sa't er dêr waaks wachtet, steech yn ferset tsjin de nacht, sa wiist er my as fytser no it paad, mei't ik my deljaan kin yn de lijte fan de dunen, dêr't de stilte oanboazet, wylst it himelfjoer beliis jout yn de see.