Ik
waard wekker yn in fleantúch, it wie healwei de nacht. Der klonk muzyk djip
ûnder út de keamer, en stimmen dy´t wat te sizzen hienen. Mei de eagen ticht beharke
ik lykwols de stilte. In skoftke letter knipte ik it ljocht oan en beskreaun wat der
barde yn in boek. Dat ik fleach en tagelyk wat spyljen hearde. De blues fan de lette
stilte, yn it ritme fan it hert. Slachwurk dat tusken de rigels troch de tekst
as dimjend fjoerwurk yn de fierte stipe. Doe pas seach ik de bylden dy't ik
heard hie helder foar de eagen. It begjin om mei út ein te setten.
