It boekemantsje
Hy mocht
graach kleurje,
al wie it wol dreech
om keurich tusken
de lyntsjes te bliuwen.
En doe’t er ek al in
lyts bytsje tekenje koe
wienen de foarmen
alyksa in hiele toer.
Krekt as it skriuwen
mei al dy letters
dy’t min woenen
wat hy woe.
Wat yn’e holle sit
lit him net altiten
maklik stjoere.
Pas letter lieten
de hannen har
better dwinge
mei fingers
dy’t wurden
en bylden
fongen.
