De Wille
Ik rûn
doe’t ik it koe
samar oeral wat hinne.
Ik fytste
letter en hyltyd langer
al wat fierder fan hûs.
Ik reizge
oer slingerdiken
en rjochte spoaren,
my lang net fier genôch.
Ik fleach
mei wjokken
boppe de wolken,
dat like der teminsten op.
En ik swom
yn de welle
fan myn wurden,
doe wist ik it seker,
hjir bin ik yn myn elemint!
