ALLES
Nuver hoe't in
neisimmerdei dy
sa ferrifelt,
as de lege sinne mei
in skalk each
troch de dize glûpt
en it berin de
tún it near op leit.
Nuver hoe´t
alles slûpendewei
fan aard
ferwikselt, as de pûltsjes
noch yn 'e
stokken kliuwe en de
lysters har
tjirgje yn de koetsebei.
Mar kinst it
de tiid net ferwite
dat it skaad
achteleas, as kâlde
fingers op´e
hûd, alwer oanwint,
en te hastich
nei de jûn ta krûpt.
Kinst it
ferfal better mar ferswije,
flamjend
ferstjert alles yn´e tún,
sels it lette
pôltsje dahlia´s mei
dy djippe
kleur fan in iepen wûne.
