De grutte dyk del
It is sein,
alles hat in begjin,
de tiid; wat
stof en rein; it libben
siedde op âld lân
mei al wat der stribbet.
As dat sa is,
wa sil dat dan bestride?
De dyk is lein
troch wurkershân, as grins
en as paad om
fierderop te kommen -
hâlder fan nij
lân, hoeder fan de minsken,
mar as
weitsjend slieper hat er lins.
Mei grien en
griis belein is it
krekt
lânskipkeunst wurdt der sein,
in streek troch
it blau is op it each genôch.
Berûn,
beriden, wat falt der noch te striden?
Ik woe wol dat
ik in stroomfyts hie,
dan fleach ik
nei de ein.
