Ik lês in roman. Farsk printe. Geef Frysk. Knap skreaun. Nei it earste haadstik naam it ferhaal my daliks mei. Minsken fan fleis en bloed. Relevante relaasjes. In ûnderhûdse striid en de dialogen ha my yn 'e macht. Is it dan in goed boek? Ik soe 't fan tinken wol ha. Al wit ik op dit stuit noch net hoe't it ôfrint.
Der is lykwols mear dat my yn´e besnijing hat. Stel dat it ferhaal earst yn it Nederlânsk skreaun is. It kaam ynienen by my op. En stel dat de skriuwer it boek sels nei syn memmetaal, it Frysk, oerset hat. It soe my net fernuverje dat soks wolris bart. As eksperimint? Of as in nije trend? En kin dat dan samar sa? Want wat docht dat mei it ferhaal? Faaks dat de taal wat twaslachtichs kriget. Mis ik as Frysk lêzer dan net wat? Faaks binne de karakters net hielendal wat se wêze moatte. En kinne kritisy der wol oer? Men soe tinke dat it ynfloed op de resepsje hat. Faaks hat de skriuwer himsels en syn lêzers te pakken. Of falt dat wol wat ta? No ja, hoe dan ek, wol ik lêze wat sok spjalten spegelskrift my te fertellen hat, ik sil it de romte jaan moatte. Dan falt alles - as it in goed boek is - grif wol op syn plak.
