kleur
It farve famke
siket
nei kleur yn it
bestean,
it doel dat har libben
in bestimming jout.
Sa flinteret se grinsleas
en frij troch it fleurige
spektrum fan de
simmer.
Of binne it de geuren
dy’t har bewege yn
de
snuorje fan har syklus?
Hoe't it ek sit, ik hoopje
foar har dat se net wit,
dat har tiid wol grinzen hat,
foar har dat se net wit,
dat har tiid wol grinzen hat,
want it rint ommers
alwer nei ein
augustus.
âldheden
Smytst it ferline net
samar fuort,
sels net troch fersin yn in doaze,
bygelyks achter op de fyts ûnder
sels net troch fersin yn in doaze,
bygelyks achter op de fyts ûnder
de snelbiners nei
it stoart of de
omrinwinkel, dat
is my om it even.
Strún der marris
om, it is in grutte
opgarre bulte fan it
âlde heden:
it doe dat dien is
en ivich foarby,
dêr wol ik it
ferline net kwyt, ik
fyts mei myn doaske
de fierte yn.
Abonneren op:
Posts (Atom)