âldheden




       Smytst it ferline net samar fuort,
       sels net troch fersin yn in doaze,
       bygelyks achter op de fyts ûnder
       de snelbiners nei it stoart of de
       omrinwinkel, dat is my om it even.

       Strún der marris om, it is in grutte
       opgarre bulte fan it âlde heden:
       it doe dat dien is en ivich foarby,
       dêr wol ik it ferline net kwyt, ik
       fyts mei myn doaske de fierte yn.