De oansetter
Jeije op in Puch troch de Wâlden
Jeije op in Puch troch de Wâlden
dat kaam ticht by de ultime frijheid
kinst no wol sizze, sei ien tsjin my,
doe’t we stil stienen by âlde tiden.
Ik fielde wer even de wyn yn it hier,
it dynjen troch djippe klinkerkûlen,
it hikjende lûd fan de smoarge bûzjy
en de skokken fan it sadel yn it krús.
It is mar krekt hoest it besjochst, sei ik,
tusken al dy tichte beamwâlen wienen
de fiersichten o sa beheind en benypt,
ek ast der by del fleachst op in Puch.
Lit ús dat jeien mar op in oanset hâlde
fan de ultime reis yn de grutte, wide wrâld.
fan de ultime reis yn de grutte, wide wrâld.
