Wat is de oerienkomst tusken de bewegende bylden fan de
plestik fake-fabryk dy't telefyzje hjit en it autentike, stille byld yn in
(gouden) lyst út in museum? It antwurd is net yngewikkeld. Allebeide hingje se
meastal oan de muorre. De iene thús, de oare faak yn it kulturele ûnderkommen
dêr’t it as wurdearre keunstwurk in thús fûn hat.
Likegoed is it ferskil tusken de statyske glimplaat mei
bewegende keunsten en de duorsume stof mei libbendige ferbylding hiel grut en
it kontrast opfallend. Kabaal fersus stilte. It ferskil yn populariteit
is navenant en tagelyk ek signifikant. Wêr leit him dat oan is dan de fraach. Omdat
ik dat net wit, stean ik mar wer even stil by de oerienkomst. Beide jouwe se
ynformaasje oer de hjoeddeistige en âldere beskaving. Sawol fake as autentyk.
Beide ferstrekke se sa ynformaasje oer it publyk dat se oan har bine. Oft dat
ien en itselde publyk is lit ik bûten beskôging, want alle minsken binne ommers nijsgjirrich
fan aard en litte har graach fisueel entertaine. Telefyzje, it sirkus, film, in
sportwedstriid. Foar de ien boartersguod en foar de oar snobbersguod. Ja, lykas it
teater of in museum.
Wat is no it punt yn dizze kwestje? It sit him yn de
smaakynstelling hearde ik koartlyn ien sizzen. It gong ergens hiel oars oer,
likegoed die de útdrukking my tinken oan in apparaat datst oan en út sette
kinst. Ik tink dat lêste om de wille fan kostbere stilte.
