In fuort-gonger
Op it each ôf noch
aardich fytsfluch ried ik
mei rêchwyn oer in syd-
spoar fan myn dagen.
It doel wie in eilân
oer in dyk en it waad
om dêr yn de fierte
fan de see te eagjen.
De tsjillen draaiden,
as klokken op’ e rin,
domdryst tsjin de floed
fan de takomst yn.
Mei in skip teach ik,
suver op wjukken
fan in flecht kobben,
oer opgeande weagen.
As berêste fuort-gonger
belâne ik oer lân en dún
by it strân dêr’t de simmer
it waar en de tiid betsjinne.
Ferwezen stoareage ik
oer de see nei de kime,
avesearje wie sinleas,
der wie dêr gjin fierder.
