Steatlik yn' e stap berinst de stêd fan literêre monuminten en dat nimt mear tiid as ien inkele dei, dochs is it lang gjin boek fan tûzen siden wurdich. Yn in lytse wike is alle dagen rinnendewei in gongber stikje moai genôch. As it moat dan nimst de tram. Sa bart it datst op it itselde plak belâne bist, dêr't James Joyce him yn in fier ferline ek ris deljûn hat. Dan kinst net oars, dan beklimst hiel nijsgjirrich stap foar stap dy ferneamde stiennen trep, wylst omheech nei it hichtepunt ta, miskien wol deselde gedachten as de skriuwer hast. En datst dan suver fan de weromstuit besikest itselde te sizzen wat de protagonist yn it oerbekende boek - wat tink net folle minsken echt lêzen ha - doe ûnder wurden brocht. Want leau mar, dat elke toerist op literêre pilgrimtocht soks grif wol faker docht. Sa sjochst, einlings boppe yn it ljocht, hiel ferwûndere de wrâld beslist mei oare eagen. Omdatst graach sjen wolst wat de skriuwer en syn alter-ego doe ek seagen. Dat smyt ynspiraasje op, tinkste. En dan duorret it net lang of do hast in manier om dyn ûnderfining te ferwurdzjen betocht. Bêst genôch foar in koart, mar ûnderhâldend stikje.
