De hagebeammen
rûke dat it rikket,
it piipkrûd hinget
as reek yn de wâl,
dêrtusken baarnt
it raapsied triljend
mei in sêfte gloede
en de koekkoek dy
bout syn echo nei.
It is maaie, ik fyts
yn in fonkelnije tiid
wifelriedich troch it
bloeien fan de ierde.
